Beasts of No Nation

Cary Fukunaga, ilk filmi 2009’da Sim Nombre, ardından 2011’de Jane Eyre, sonra müthiş dizi True Dedective’in müthiş ilk sezonu ve tartışmalı dizi Maniac, ikisinin arasında, 2015’te de bunu çekmiş, bir Afrika ülkesinde iç savaş sırasında terör örgütlerinin kaçırıp kullandığı çocuk askerlerden birine odaklanıyor, muhteşem bir karakter çizimi ve heyecanla anlatıyor, hem çocuk oyuncu Abraham Attah, hem de terörist grubun liderini canlandıran İdris Elba çok başarılı, kaldı ki film Venedik’ten hem yönetmene hem küçük oyuncuya ödül kazandırdı, ayrıca Oyuncular Birliği de Elba’yı yılın en başarılı yardımcı oyuncusu seçti…

Tallulah

Sian Heder, 2016’da ilk filmi olarak bunu yapmış, sonrasında televizyon dizilerine bölümler de çekmiş, bunda ise ilk film olmasının getirdiği bazı amatörlükler bariz, ama ele aldığı konuyu çok insani bir noktadan yakalamış, bunu da sonuna kadar sürdürmüş, bir otel odasında zengin bir kadının tam anlamıyla kötü baktığı bebeğini kaçırarak kendisini terk eden sevgilinin annesine yalan söyleyerek yanına sığınan kızın hikayesi, ki Ellen Page ve Allison Janney muhteşem canlandırıyor bu farklı kuşaklardan gelen iki kadını farklı kuşaklardan gelen iki oyuncu olarak…

Gerald’s Game

Göz filmiyle çıkış yapan, sonra Hush, Kabustan Gelen, Ölüm Alfabesi ve Doktor Uyku filmleriyle devam eden, bu arada Haunting of Hill House adlı diziyle beğeni toplayan yönetmen Mike Flanagan’dan, Stephen King’in romanından uyarlanan, hatta yatağa bağlı kalan bir kadının yaşadıklarını anlatırken Ölüm Kitabı’nı da akla getiren bir gerilim filmi, daracık bir mekanda geçmesine rağmen seyirciyi her an merak duygusunu ayakta tutarak sürükleyen bir film, başrolde Carla Gugino var, belki daha parlak bir yıldız seçilebilirdi tabii…

Bright

David Ayer, kariyerinde Jake Gyllenhall ve Michael Pena’nın oynadığı Tehlikeli Takip, Brad Pitt ve Shia LaBeouf’un oynadığı Fury ve hatta Will Smith ve Margot Robie’nin oynadığı İntihar Takımı bulunan yönetmen, 2017’de çektiği bu filmde, belirsiz bir zamanda, ayrımcılığın her türlüsüne maruz kalan bir Ork ile (ki Ork’ları ve Elf’leri Tolkien’ın Orta Dünya’sından hatırlarsınız) benzer ayrımcılığa maruz kalan zenci ortağının polis olarak mizahtan fanteziye uzanan maceralarını anlatırken, asıl amacı gösterişli aksiyona varmak sonunda, bu noktada da bayağı başarılı oluyor, hikayenin zengin arka planını anlatmada geri kalıyor, ama buna rağmen Bright’ın devamı da geliyor bu yıl, belki orada buna eğilir, Will Smith ve makyaj altındaki Joel Edgerton çok iyiler, Noomi Rapace da var ayrıca…

Okja

Bong Joon Ho, 2003’de Cinayet Günlüğü, 2006’da Yaratık, 2009’da Ana, 2013’te Kar Küreyici (Snowpiercer) filmlerini çekmiş, şimdiye dek çektiği her film başarılı olmuş bir yönetmen, nitekim 2019’da Parazit’le hem iki ayrı en iyi film, hem de en iyi yönetmen Oscar’ını kucakladı, işte ondan önce 2017’de bu filmi çekmişti, hem maceralı, hem komik, hem hüzünlü bir filmdi, insanı kalbinden vuran Okja adlı hayvanı yaratan CGI uzmanlarının yanı sıra, küçük oyuncu Ahn Seo-Hyun çok başarılı, ayrıca Tilda Swinton ve Jake Gyllenhall da var filmde…

First They Killed My Father

Angelina Jolie, parlak oyunculuk kariyerinin yanı sıra, şimdilik dört filmlik bir yönetmen kariyeri de yaptı, Kan ve Aşk bence hiç fena bir film değildir, işkencecisine aşık olan kadın hikayesi olarak duyarlı ve ilginç bir tavır vardır filmde, sonra Boyun Eğmez filmi işkencecisine başkaldıran bir askerin hikayesini anlatır ve o da gayet başarılı bir filmdir, arada ne yazık ki en kötü işini çekmiştir, o zamanki eşi Brad Pitt’le birlikte oynadığı Deniz Kıyısında, bu dördüncü film ise, Kamboçya’da Kızıl Kmerler’in şiddet ve ölümle hüküm sürdüğü yıllarda bir ailenin esir alınmasını, bir kampta çalıştırılmalarını ve gördükleri korkunç muameleleri bir çocuğun gözünden anlatıyor, olayları bizzat yaşayan Loung Ung kendisi yazmış zaten bunları, elbette Jolie de çok etkileyici bir biçimde anlatmış, başroldeki kız çocuğu Sareum Srey Moch acayip oynuyor, ama bu tek filmi olarak kalmış şimdilik…

Private Life

Tamara Jenkins, ilk filmi Slums of Beverly Hills’le Cannes’da, ikinci filmi Savages’la senaryosu Oscar’da yarışmış, bu filmde ise, bir dönem benim de eski eşimle denediğim tüp bebek yöntemi denilen tedaviye yıllar içinde defalarca ve farklı yöntemlerle başvuran, her seferinde hayal kırıklığına uğrayan, sonunda yeğenlerinden yumurta alınmasına bel bağlayan Amerikalı tiyatrocu adam ve yazar kadın çiftinin bu süreçte yaşadıklarını anlatıyor, heyecandan gerginliğe, kendini suçlamaktan ötekiyle kavgalara uzanan, hem diğerkamlık hem bencillik üzerine düşündürten, ağır ama etkili bir film, Paul Giamatti ve Kathryn Hahn çok iyiler, ama özellikle yeğende genç Kaylie Carter dikkat çekici…