İtalo Calvino…

“Okumak yalnızlıktır.”

“Başlayan, ama bitmeyen öyküler dünyasında yaşıyoruz.”

“İnsan yazmakla kendini kurtarır diye bir şey yok. Yazarsın, yazarsın, bir de bakarsın ki ruhun elden gitmiş.”

“Sessizliğin, sözün söyleyebileceğinden biraz daha fazla bir şey içermesini umuyor insan her zaman…”

“Mutlak iktidar, en ılımlı hükümdarların bile dizginleri sık sık koyvermelerine, gelişigüzel davranışlarda bulunmalarına yol açar.”

“Resim yapmayı bilseydim, sadece cansız nesnelerin biçimlerini incelerdim, nesnelerin kımıltısız mutsuzluğunda kendi ruh halimi bulmak konusunda doğal bir eğilimim olduğunu hissediyorum…”

“Oyunla yaşam arasında bir fark kalmadı, ciddi ciddi oynamak zorundalar…”

“Ceza yasası yanlış. Ömrümüz boyunca neleri yapamayacağımızı yazmışlar: Hırsızlık, adam öldürme, çalıntı mal satın alma, gasp. Ama insanın belli koşullarda, bunları yapmak yerine neler yapabileceği yazılmamış…”

“Var olup olmadığını henüz bilmeyen kişi, olsa olsa bir gençtir…”

“Zaten savaş dediğin gittikçe daha çok hırpalanan eşyaların elden ele geçmesinden başka nedir ki?”

“Bugün içinde yaşadığımız dünya, başkalarına kıyasla hiçbir değişik özelliği bulunmayan kimselerin, en ufak bireysellikten bile yoksun bırakılmış, giderek önceden saptanmış bir soyut davranışlar toplamına dönüşmüş kişilerin dünyası. Günümüzde sorun, artık insanın benliğin bir bölümünü yitirmesi değil, tümünü yitirmesi, hepten yok olmasıdır.”

“Her zaman en sağduyulu olan da, küçük sorunları halledip bocalayan erkeklerin yardımına koşan da, hep kadınlardı.”

“İnsan adını değiştirmeyi başaramadığı gibi, geçmişini de değiştiremez.”

“Okuyorum, öyleyse yazı yazıyorum diyecek biri olduğu sürece, evren kendini dile getirecektir.”

“Yaşamda bir an geliyor, tanıdığın insanlar arasında ölüler canlılardan çok oluyor. Ve beyin başka yüz hatlarını, başka ifadeleri kabul etmeye yanaşmıyor. Rastladığı bütün yeni yüzlere eski izlerin damgasını vurup, her birine en uygun maskeyi buluyor.”

“Görünüşün bu denli aldatıcı olabileceğini hiç aklından geçirmemişti.”

“Yazılı sayfa, gerçek, derin, tutkulu yaşamı açıyordu ona, gözlerini kaldırınca da geçici, ama güzel renkler, duyumlar içeren, yedek, süslü bir dünya buluyordu.”

“Bir yararı olmuyordu, kitaplardaki yaşamın tadını hiçbir şey vermiyordu.”

“Bize güzel geldiği için fotoğrafı çekilen gerçeklikle, fotoğrafı çekildiği için bize güzel gelen gerçeklik arasındaki adım çok kısadır.”

“Artık korkmayacak bir noktaya ulaşmak: İnsanın nihai amacı işte bu…”

“Tek kişi olmak, iki kişi olmaktan daha az tehlikeli.”

“İnsan, çocukluk korkularını bir ömür boyunca içinde taşıyor.”

“Evren, evrenin dostu olanın dostudur.”

“Başkasını tanımanın şu özelliği vardır: Yolu mutlaka kendini tanımaktan geçer.”

“İçten gelen bir inada bağlı başarıların, sessizlik içinde ve karanlıkta kalması gerekir; bunlar açıklanacak olursa ya da bunlarla böbürlenmeye kalkışılırsa, yavanlaşır, anlamsız hale gelir, bayağılaşır.”

“Her seçim bir vazgeçmeyi gerektirdiğinden, seçmekle bırakmak arasında hiç fark yok.”

“İnsanın yazgısı kişiliğidir.”

“Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa burada, çoktan aramızda, her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem. İki yolu var acı çekmemenin. Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: Cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli, sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor: Cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.”

“Doğru yolu bulmak için kaybolmak gerekir.”

“Onsuz yapamayacağınız bir şeyi bir kenara bırakmayı bir kere başardığında, bir başka şey olmadan da yapabildiğini, sonra bir başka şeyden de sıyrılabildiğini göreceksin.”

İtalo Calvino’nun sevdiğim kitapları: Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu, Ağaca Tüneyen Baron, İkiye Bölünen Vikont, Varolmayan Şövalye, Bütün Kozmokomik Öyküler, Örümceklerin Yuvalandığı Patika, Zor Sevdalar, Palomar, Marcovaldo ya da Kentte Mevsimler…