– Alo, Ömür Kartzambak’la mı görüşüyorum? Dayı benim ben, yeğenin, hayırsızın, Sıkılhan Öflan… Kaç zamandır görüşemedik, bi arayayım dedim. Hazır ortamlar bahara kesmişken, kızlı erkekli toplaşıp da gelelim mi senin oralara? Hep çağırıyodun, “Topla kızları gelin, ilerleyen saatlerde alkolun da etkisiyle” filan diye… Ehe… Hazırız biz Ömür Dayı. Bahar ayları, hormonlar felan da zirvede, geliyoz…
– Öhe… Ses gelip gidiyeah…
– Sıkılhan ben Sıkılhan!
– Hişt! Bağırma lan, “Sıkılhan” felan diye. Kalaba yerdeyim, yanlış anlaşılacak, istikbalim mevzuubahis… Bağırma, duyuyorum, sıhıntı yok, sıhıntı yok…
– İyi işte, sıkıldık buralarda, geliyoruz yani, onu söyliyim dedim…
– Ses gidiyee…
– Sıkıldık geliyoruz, diyoruum.
– Gelmeyin! Ben burda sporla, sanatla, şiirle, kültürle iç içe bir hayat sürüyorum. Gelip de huzurumu bozmayın…
– Ehe… Ömür Kartzambak’la görüşüyorum di mi? Yanlış mı tuşladım acaba? Spor kültür sanat filan… Kimsiniz? İç içe misiniz?
– Benim ben Ömür Dayın, Allahın belası… Dur kuytu yere geçtim. Olm sen divâne misin? Seçim sath-ı mailiynen Ramazanı aynı anda idrak ederkene, telefon açıp da “Sıkıldık dayı, kızlı erkekli toplaşıp geliyoz” diye telefon açılır mı? Öz dayını bitirmeye ahdin mi var? Şu an bi orman alma ihalesinin peşindeyim, ayrıyetten imar affı işi var, rahat koy lan beni, elalemin ortasında, “sıkıldık mıkıldık” deye arama…
– Orman mı alıyon? Oh yakışır Ömür Dayıma, kendi ormanının Tarzan’ı olursun…
– Nasipse, kırkdokuz yıllığına, kozalakları felan çitle çevirip sincabı neyi ekonomiye kazandıracam. Kendime ifak bikaç hızmet binasıynan bahçe de korum orman içine. Bıngalovlar… O zaman gelirsiniz, komple orman havası. Toplaşırsınız kızlı erkekli, beheeyle kocca bir ateş yakıp etrafında çember oluruz, selfiler çekilinir, fıkraa bilenler fıkraa anlatır, sesi güzel olanlar şarkı söyler, sonra işte ilerleyen saatlerde alkolun da etkisiyle genşler, efendime sööliyim, ruhu genc olanlar, çifler halinde ağaç diblerinde…
– O zaman biz daha sonra gelelim diyosun…
– He… Öyle diyorum. Bi müddet sorna daha fazla hürriyet olacak zaten, edelet eşitlik, eylence felan hep artacak bunlar nasipse… Aşk kokacak ortamlar aşk…
– O da olur tabi de, biz tam niyetlendiydik, kırk beş kadar pembe penye eşofmanlı kız arkadaşımınan bir otobüs tutup da…
– Pempe penye…
– He işte… Kızlar da, “biz böyle AVM köşelerinde toy, hayatı- hakikati bilmeyen ergen irisi oğlanlarla vakit öldüreceğimize, şehrin betonundan uzakta doğayla iç içe, olgun, feleğin çemberinden geçmiş, tecrübeli ve organik, orta yaşlı bir beyle…”
– TAMAM lan tamam, ordan doğru insanın nefsini uyandırmayın, toplaşıp gelin, bi yolunu bulur yapa… Tüh… Cemiyet içinde “tamam” diye bağırttın ya bana ibiş. Al işte herkeş bakıyor. Kasten yaptın de mi? Senin gibi iki lafı etmeye erinen bir zihniyyet açtı bana neler dedi, kışkırdım da basbas bağırdım. Olmaz olsun senin gibi yeğen. Bir an içün boş bulunup senin çöplük ve su kesiği zihniyyetine uymak suretiyle… Bak bi de gülüyo kıs kıs… Kapa lan, kapa insanın başını belaya koyma çapulhan, seviyyesiz, tıynetsiz, meymenetsiz, cibilliyyetsiz…
* * *
– Allo. Bişi söölicam, Bunalgül ban. Büzge ne dese beğenirsin Sıkılhan?
– İlla onun bi şey demesi ve benim layklamam şart mı? Ehe… Aniden Büzge’nin bi şey demesi ve hazırlıksız yakalanmam.
– Bi saniye, lütfan konuyu değiştirmez misin? Büzge diyo ki, senle ben ayrılmışız.
– Öyle mi olmuş?
– “Habersizmişim gibi çek pampa” yapma bana Sıkılhan. Haberin yok, sen şok, öyle mi yani?
– Valla öyle… Ama yani her şey olmuş olabilir. Koskoca üniversiteleri filan ayırıyolar ortadan. Belki bizi de o şekilde bir kararnameynen… Ehe…
– Hayvanlarca kere hayvansın, ilk insanların ilki, önde gideni bayrak sallayanısın Sıkılhan, yiğıvrançlık ve çöplük demeksin…
– Bilemiyoruz ki. Belki de benim bundan böyle Aleyna Tilki’nin bünyesinde vazifelendirilmem uygun görülmüş olabilir. Her şey oluye…
– At kakası!
