Dilipak, daha öncede Yüksek Seçim Kurulu’nun İstanbul belediye başkanlığı seçimini yenileme kararını eleştiren bir yazı da kaleme almıştı.
Bir süredir AKP’ye AKP cephesinden yaptığı eleştirileri ile dikkat çeken Dilipak ‘Ah şu bizim Müslümanlar’ başlıklı bugünkü yazısına “Resulullah bir seferinde, ‘Size keyfinizi kaçıracak bir şey söyleyeyim mi, ölümü sıkça anınız’ der” diyerek başladı.
Dilipak’ın yazısında yaptığı bazı tespitler satır başlarıyla şöyle:
-Dervişlerin ‘Çilehane’de nefsi terbiyesi ile övünürüz ama ‘yediğimiz halt‘a bakar mısınız, keyif verici iftarlar, teravihler ve cuma namazları. Bizim ‘Huşu’ya ne oldu?
-Nasıl oldu da ‘Huşu’nun yerini ‘Keyf’ aldı. Nasıl böyle ‘Keyfi’ davranır olduk. Bizim ‘Hüzn’ümüze ne oldu. Ne kadar ‘Neşe’ dolduk.
Nefsimizi aşağılayacaktık, ‘kibrimiz’den yanımızdan geçilmez oldu ya hu!
-Güzel sesli hafızlarımız, iftar öncesi “kulaklarımızın pası”nı siliyor! Peki okunan ayetler, kulaktan öteye yol alıyor mu? Manasını anlıyor muyuz, işlerimiz o manaya uygun mu? Yoksa “kulak pası”nın silinmesi ile mi kalıyor. Yani okunan Kur’an-ı Kerim’in değeri ve hayatımızdaki karşılığı, hafızın sesini güzelliği ile mi sınırlı.
-Mesela zenginlerin duvarında çok güzel hatlar var, ama ne yazdığını ya da manasını bile bilmiyorlar. Ya da hayatlarında karşılığı yok. Mesela düğünlerinde, sünnet düğünlerinde, ‘görkemli’ iftarlarında tanınmış hafızlar ‘çok güzel’ Kur’an-ı Kerim okuyor ama dinleyen, anlayan kim.
-Eğer kıldığınız namaz sizi haramdan, zulümden, ifsad’dan, yetime sahip çıkmaktan alıkoymuyorsa ‘Vay o namaz kılanların haline‘. Eğer Safa ile Merve arasında koşarken Hâcer’in ruh halini yaşamıyorsanız, Mekke’de jogging yapıyor olabilirsiniz.
-Kurban keserken İsmail’iniz yoksa, Kâbe’yi tavaf ederken İbrahimî bir sadakattan uzaksanız, o ‘ibadet’ dediğiniz şey gerçek anlamda bir ‘ibadet’ değildir. Oruç sadece ‘aç kalmak’ demek değildir.
-Din, tarih, gelenek, ahlak hepsi bir ‘değer’miş. ‘Değerler eğitimi’ diye bir şey icad ettiler. Sadece ‘din‘ deyince, vahiy, sünnet, müstehab, mübah, öte yandan tarih, gelenek her birinin yeri aynı. Bunları eşitlemek mümkün değil. Ahlak yerine moral, etik diye ‘sentetik’ bir şeyler ikame edecekler zaman içinde. Kavramların içini boşaltıyoruz, sonra yeniden yapılandırıyoruz.
-Şeytan, İslam’a karşı vahyin kendisini / lafzını değiştiremeyecek, ama anlamını / yorumunu çarpıtıyor bu defa.
-“Bir kavme olan düşmanlığınız sizi onlar hakkında adaletsizliğe sevk etmesin”.
-Aile ve gençliğin hali ortada. Ekonominin hali ortada. ‘Kem alat ile Kemalat’ olmuyor. Haram para ile saadet, hizmet, ibadet olmuyor.
-“Bu gidiş nereye!” diye kendi nefsimizi hesaba çekmeden yola devam edemeyiz. Büyük bir savruluş yaşıyoruz. Para, kadın ve makam hırsı bizi perişan etti.
-Müslümanların siyasetle imtihanı zor bir imtihan. Bu sadece Türkiye’de değil, her yerde böyle oldu. Ders almıyoruz. Bu geçmişte de böyle idi, bugün de böyle, yarın da böyle olacak.
-Sakın ola dininizi, para, makam ve ihtiraslarınız uğruna basamak yapmayın! Yapanlara meyletmeyin, sonra ateş size de dokunur.
-Dünyadaki, bölgemizdeki gelişmelere bakıyorum da, birileri giderken, yerine gelmeye hazırlananlar da ders alacak gibi gözükmüyor.
-Kendi dışımızdakilerle, ötekilerle o kadar çok meşgul oluyoruz ki, kendi nefsimizle uğraşacak vaktimiz kalmıyor. Düşmanı bahane edip, kendi günahlarımızı perdelemeye çalışıyoruz.
-Sonuçta “kol kırılıyor, yen içinde kalıyor.” Onun için kollarımız ya çolak, ya da kangren olmuş. Çünkü tedavi etmiyoruz. Bir türlü ‘küçük cihad’dan ‘büyük cihad’a geçemiyoruz. “Şeytan taşlamaktan salavat getirmeye vakit bulamıyoruz”!? Bu yol yol değil. “Durun kalabalıklar, bu sokak çıkmaz sokak” diye, şairin dediği gibi, insanın kollarını makas gibi açarak bağırası geliyor..
-Allah’ın yardımının bize ulaşmasını engelleyen söz ve işlerden uzaklaşmadan Allah’ın yardımı bize ulaşmaz. Allah cahil ve zalim bir topluluğa yardım etmez.”
